CENEVİZ...

Can atıyorduk Venedik'e gitmeye ama tren saatleri mi bilet sorunu mu nedir, bir şey engel olmuştu direkt oraya gitmemize. Ceneviz'e gittik, ( Evet, biliyorum Genova fakat ben inatla tarih kitaplarından öğrendiğim ismini kullanacağım) orada birkaç saat oyalanıp Venedik trenine atladık. Kısa süre içinde azıcık dolandık Ceneviz'de, ben yine epey hastaydım. Ne kadar kötü ki Ceneviz deyince aklıma hastalık, bitap düşmek geliyor. Hayır, kesinlikle yorgunluktan değildi, sinüzitim azmıştı sadece, Amsterdam'da salaklık edip ıslak saçla dışarı çıktığım için. ( yani yazın ortasındayız ya, bir şey olmaz ya, kuzeyde yazların sıcak geçmediğini gayet acı bir şekilde tecrübe ettim)
Her neyse Ceneviz diyorduk. Aklımda hastalık dışında kalan ikinci şey tren garının ötesinde ismi Galata olan yerler olmasıydı. Merak ettim, acaba bizim Galata'yla ilgisi olabilir mi diye, dönünce baktım ki alakasız değilmiş. Galata Kulesi'ni meğer haşmetli Ceneviz devletiyken onlar yapmış.
Daha önce gittiğimiz İtalya şehirlerinden sonra Ceneviz epey değişik ve karmaşık. Gerçi Roma ve Floransa da hareketliydi ama buradaki hareket onların aksine turistlikten dğeil kozmopolitlikten kaynaklanıyordu. Zenciler, Asyalılar vs. gırla gidiyordu kentin sokaklarında. Ayrıca nispeten karışık bir trafik, kirli sokaklar baş gösteriyordu. Sokak aralarında yürürken bir Zenci mahallesinden geçiverdik. Oradan çıktık, bu sefer daha da ilginç bir sokağa girdik ki bizim Beyoğlu'nun arka sokaklarını andırıyordu. Dar mı dar, o darlığa rağmen bilmem hangi amaçla binaların dibine dikilmiş iskeleler, tahta iskemlelerine bacaklarını açarak oturmuş penye gecelikli sigara tüttüren yaşlı fahişeler ve yanlarında tip adamlar, hepsinin tip tip bakışları altında geçiverdik sokaktan.
Daha anlatmaya değer bir şey yoktu galiba ya da benim gözüm hiçbir şey görmediği için hatırlamıyorum. Neyse ki korkunç tren yolculuğuna rağmen Venedik'e vardığımda gayet iyiydim.